– “Czcigodny Ksiądz Bosko, który w wychowaniu młodzieży tak skutecznie wykorzystywał ‘dobre słowo’ wypowiadane każdego wieczoru z miłą ojcowską prostotą, w ostatni dzień roku zdołał nadać temu bardzo ważnemu środkowi wychowawczemu wyjątkową skuteczność. Mowa tu o ‘wiązance’, czyli prezencie Bożonarodzeniowym lub noworocznym, który dla dobrego ojca wydawał się cenniejszy niż jakikolwiek inny prezent i dlatego z przyjemnością ‘wręczał go’ swoim ukochanym synom (...). Te drogie chwile pozostały niezatarte w naszych sercach”. Tymi słowami drugi następca Księdza Bosko, ks. Paweł Albera, wypowiedział się w 1916 r. na temat znaczenia, wartości i skuteczności Wiązanki.
Ks. Albera, podobnie jak ks. Rua, zawsze poruszał się po linii wielkiej wierności Księdzu Bosko - tak bardzo, że nazywano go “małym Księdzem Bosko”. A jeśli chce się znaleźć różnicę między nim a ks. Rua, to będzie ona polegała na tym, że ks. Albera miał dwa modele do naśladowania: Założyciela i jego Pierwszego Następcę. Istotnie, okres jego rządów stał pod znakiem “pójścia śladami Księdza Bosko i Księdza Rua”, a sam papież Pius X tak ujął program jego zarządzania Zgromadzeniem: “Nie odstępować od zwyczajów i tradycji wprowadzonych przez Księdza Bosko i Księdza Rua”. Nie dziwi zatem fakt, że Wiązanki ks. Albery również podążają śladami pozostawionymi przez jego poprzedników.
To, co można uznać za nowość w przypadku ks. Albery, to fakt, że wraz z nim Wiązanki po raz pierwszy zostały włączone do Dokumentów Rady Wyższej (tak jest z jego ostatnią Wiązanką z 1921 r.). Ponadto, jedna z tych Wiązanek jest wyraźnie skierowana do Byłych Wychowanków Salezjańskich; on zresztą sam przewodniczył I Międzynarodowemu Kongresowi BWS w 1911 roku.
Po ks. Albera, który był Przełożonym Generalnym przez 11 lat (1910-1921), zachowało się dziewięć Wiązanek, które są raczej krótkie i zwięzłe w sformułowaniach, ale jednocześnie bogate w duchowe porady.
Wśród powtarzających się tematów Wiązanek ks. Albery nie mogło zabraknąć wyraźnych odniesień do Księdza Bosko jako przykładu do naśladowania; ale nawet tam, gdzie odniesienie to nie jest wyraźne, pamięć o Księdzu Bosko jest zawsze obecna i jest proponowany jako wzorzec. Jego Wiązanki wskazują też na szczególne środki pomagające wzrastać w życiu chrześcijańskim i religijnym.
I wreszcie, biorąc pod uwagę to, iż rządy ks. Albery przypadły w dużej mierze w czasie “bezsensownej rzezi” I wojny światowej, znaczonej śmiercią i zniszczeniem, tym silniejsza jest ta jego zachęta do życia w perspektywie chrześcijańskiej, z zaangażowaniem i poświęceniem oraz spojrzeniem eschatologicznym.
Oto te przesłania-wiązanki, jakie proponuje ks. Albera:
1913: - Do Współbraci: “Praktykować z zaangażowaniem i wytrwałością przepisane czytanie duchowe. Ksiądz Bosko bardzo je zalecał i przywiązywał do niego wielką wagę. Jeśli to możliwe, róbmy to wspólnie, ale niech nikt w żadnym wypadku nie pozbawia się tego duchowego pastwiska i niech ten brak zrekompensuje w jakiś sposób, gdy uzasadnione powody uniemożliwiają mu uczestniczenie w nim ze wspólnotą”.
- Do młodzieży: “Święta miłość do cnoty anielskiej”. Wszyscy wiedzą, jak często i natarczywie Ksiądz Bosko powracał do tego tematu, gdy przemawiał do młodzieży. Zbliżając się do 25. rocznicy jego odejścia z tej ziemi, nie możemy zrobić nic lepszego, by uczcić jego pamięć, niż zaszczepić w naszej młodzieży szczególne zobowiązanie do pielęgnowania w swoich myślach, uczuciach, słowach i czynach cnoty, którą tak bardzo cenił, chcąc by ta przede wszystkim jaśniała w jego synach”.
1914: - Do współbraci: “Róbcie regularne, proste sprawozdania miesięczne”.
– Młodym ludziom z naszych szkół zaleca to, co zwykł polecać nasz Czcigodny Ksiądz Bosko: “Róbcie tak, by diabeł nie nie zastał was bezczynnymi”.
1915: - Do Salezjanów: “Z wielką gorliwością nawiedzajcie codziennie Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Proście dla siebie i swoich współbraci o łaskę wytrwania w powołaniu aż do śmierci”.
- Do młodych: “Sprawcie, by motto Dominika Savio było waszym: ‘Raczej śmierć niż grzechy’”.
1916: - Do Salezjanów: “Stała praktyka miłości ut sint unum, tzn., aby naprawdę tworzyli jedno serce i jedną duszę”.
– Do naszych drogich uczniów: "Niech wszędzie i zawsze będą odważni i nigdy nie ulegną względom ludzkim, gdy chodzi o praktykowanie religii i cnoty”.
1917: - Do Salezjanów. "Okażmy nasze przywiązanie do naszego czcigodnego ojca Księdza Bosko przez skrupulatne przestrzeganie tych Konstytucji, które nam dał i które Kościół zatwierdził”.
– Do młodych ludzi. “Spowiadajcie się tak, jakby to była ostatnia spowiedź w waszym życiu”.
1918: - “Wykorzystujcie każdą nadarzającą się okazję do praktykowania umartwienia”.
– Do byłych wychowanków: “Niech wszyscy członkowie będą zjednoczeni w swoim kole i wszystkie koła ze sobą”.
1919: - Zaleca postanowienie: “Odtąd będę bardziej hojny w odpowiadaniu na dobre natchnienia, które Pan mi zsyła”.
1920: - Do współbraci: “Służmy Panu z wielką wrażliwością sumienia”.
- Do młodych ludzi: “Dbajcie o skuteczną spowiedź, zobowiązując się do wprowadzenia w życie dobrych postanowień”.
1921: - Do salezjanów: “Przekonani o tym, że pokora jest fundamentem doskonałości, będziemy starali się ją praktykować najlepiej, jak potrafimy, w myśli, w słowie, w postępowaniu”.
– Do młodzieży: “Nigdy nie zapominajcie o tym, że Bóg znajduje upodobanie w duszy ozdobionej Jego łaską. Jeśli dusza jest splamiona grzechem, Bóg ją opuszcza i staje się smutną siedzibą diabła. Strzeżcie się więc grzechu!”.
Źródło ANS
Wiele już napisano o błogosławionym ks. Michale Rua i jego wierności Księdzu Bosko. Możemy w tym miejscu przywołać m.in. słynny epizod, kiedy to sam Święty Młodzieży powiedział mu, że “będą robić wszystko po połowie", albo też słowa Pawła VI, które ten wypowiedział w czasie Mszy św. beatyfikacyjnej: “Ksiądz Rua był najwierniejszym, a więc najpokorniejszym i jednocześnie najmężniejszym synem Księdza Bosko”, a także przywołać przypisywane mu określenie “żywa reguła”. Istotnie, nawet w przesłaniach-wiązankach, jakie kierował ks. Rua, potwierdza się to, czym kierował się w czasie swoich rządów Zgromadzeniem: zachował, kontynuował i umacniał dzieło rozpoczęte przez Założyciela.
Kiedy w 1888 r. przejął od Księdza Bosko kierownictwo i zarządzanie Towarzystwem Salezjańskim, liczba domów salezjańskich znacznie wzrosła i te rozprzestrzeniły się na cały świat. Wtedy to sam osobiście przekazał Wiązankę młodym ludziom z Oratorium na Valdocco, przesyłając następnie pocztą do różnych dzieł salezjańskich, polecając przy tym dyrektorom placówek, aby odczytali ją w jego imieniu pod koniec roku.
Wraz ze wzrostem liczby dzieł i konsolidacją Zgromadzenia, wyszła z użycia “wiązanka” kierowana osobiście, którą Ksiądz Bosko nadal czasem kierował indywidualnie do chłopców. Nie było też jednej formy jej przekazywania; preferowano wręczanie jednej Wiązanki salezjanom, a drugiej chłopcom.
Z 22 lat rządów księdza Rua zachowało się 18 Wiązanek oraz jedna budząca wątpliwości (z 1892 r., zaczerpnięta z ówczesnego Biuletynu Salezjańskiego).
Idąc za przykładem Założyciela także we wszystkim, co dotyczyło Wiązanki (klimat, oczekiwania, znaczenie, wartość), ksiądz Rua pozostał wierny Księdzu Bosko nawet w tematach najczęściej poruszanych: Eucharystia, spowiedź, Matka Boża... nie mówiąc już o nabożeństwie do Najświętszego Serca Pana Jezusa, co było prawdziwym tematem przewodnim jego przesłań. Nie mogło też zabraknąć myśli w sposób szczególny poświęconych Księdzu Bosko.
Jeśli chodzi o Wiązanki skierowane wyłącznie do salezjanów, dominującą cechą w nich jest przypominanie o kluczowych narzędziach dobrego życia salezjańskiego, takich jak studia i lektura czy przestrzeganie zasad i obowiązków na drodze uświęcania się.
Gdy chodzi o strukturę, Wiązanki księdza Rua stanowią raczej krótką formę przekazu, a czasem nawet sprowadzają się do aktów strzelistych.
Oto więc te przesłania-wiązanki, jakie kierował ksiądz Rua:
1890: „Studia literackie”. List okólny nr 4 z 27.12.1889 r. „Niech ten list będzie moją wiązanką na rok 1890”. (Studia klasycznej łaciny. Autorzy włoscy. W drodze do nauczania).
1892: Na jubileusz “Dzieł ks.Bosko”, tzn. “Czytanek katolickich w Turynie”: “Byłaby to z pewnością jedna z najdroższych i najbardziej pożądanych Wiązanek, jaką można byłoby dedykować czcigodnej pamięci Księdza Bosko, czyniąc to w szczęśliwych i sprzyjających okolicznościach pierwszego chwalebnego jubileuszu założenia jego Dzieł”.
1894: “Do wszystkich Księży Inspektorów i Dyrektorów: ze świętym zatroskaniem odpowiadać na okólniki, czyniąc to szybko i w odpowiedni sposób. Zaleca również, po pierwsze, aby dyrektorzy, tam gdzie mogą, wygłosili konferencje Salezjanom Współpracownikom w święto św. Franciszka Salezego; po drugie, aby zachęcali wychowanków do lektury “Czytanek katolickich”; po trzecie, niech co miesiąc publicznie czytają Biuletyn Salezjański i starają się pozyskać nowych gorliwych Współpracowników”.
1895: “Do wszystkich Salezjanów:Bądźcie więc doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski; im większe będą nasze wysiłki, aby osiągnąć doskonałość, tym większa pomoc od Boga będzie nam dana, zgodnie z tymi słowami naszego Boskiego Zbawiciela:Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni sami będą nasyceni.
1896: - Do salezjanów:„Dopóki mamy czas, wykonujmy dobrą robotę. W każdej okoliczności poszukujmy dobra, które możemy uczynić, i czyńmy to chętnie i hojnie ze względu na Pana”. - Do młodych ludzi:„Bądźcie gotowi, bo o której godzinie się nie spodziewacie, Syn Człowieczy przyjdzie; dlatego uczcie się być w łasce Bożej przez cały czas, często przystępując do sakramentów świętych, które są źródłem łaski”.
1897: - Do Salezjanów: “Pan mówi do nas:Moją rozkoszą jest bycie synem człowieczym i ukazuje nam to w Najświętszym Sakramencie Eucharystii. My zaś winniśmy odpowiedzieć najgłębszym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i gorliwością w szerzeniu go wśród innych”.
- Do młodych ludzi i pomocników: “Idźcie do spowiedzi co tydzień lub przynajmniej co 15 dni i przystępujcie do komunii zgodnie z radą waszego spowiednika”.
1898: Do wszystkich członków: “Z miłości do Jezusa bądźcie dokładni we wszystkich obowiązkach związanych z pobożnością i pracą”.
1899: Do wszystkich: “Szczególna i żarliwa troska o zadośćuczynienie Najświętszemu Sercu Jezusa za zniewagi i obrazy tego stulecia”.
1900: - Do Salezjanów: "1. odwzajemniać się z żywym uczuciem wdzięczności Jezusowi, dziękować za Jego miłość do nas, czyniąc to zwłaszcza ofiarą naszej woli, poprzez ćwiczenie się w chętnym i radosnym posłuszeństwie; 2. nieść pociechę naszej niebieskiej Patronce Maryi, Najświętszej Wspomożycielce przez pilne pielęgnowanie pięknej lilii czystości”.
- Do uczniów: "1. Ze szczególną pobożnością obchodzić pierwszy piątek każdego miesiąca ku czci Najświętszego Serca Jezusowego; 2. często prosić Maryję Najświętszą Wspomożycielkę o łaskę prowadzenia cnotliwego życia, aby po nim nastąpiła dobra śmierć”.
1901: “Po poświęceniu się Sercu Jezusowemu musimy nieustannie starać się żyć i troszczyć się o siebie w taki sposób, aby zawsze podobać się temu najmilszemu Sercu. Każdego ranka powinniśmy mówić: 'O Maryjo Wspomożycielko, pomóż mi, abym w tym dniu nie sprawił przykrości Najświętszemu Sercu Jezusa”.
1902: "Niech miłość Chrystusa przynagla nas:starajmy się naśladować dwa wzory, które dał nam Pan: świętego Franciszka Salezego i naszego dobrego Ojca Księdza Bosko. W każdej trudności pamiętajmy, że mamy bardzo czułą i potężną Matkę w Maryi Wspomożycielce”.
1903: Do Salezjanów: “Przestrzeganie Reguł i cnota pokory musi być podstawą wszelkiej doskonałości: Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.
- “Wszystkim życzy radości (Służcie Panu z radością), przypominając, że prawdziwa radość wypływa z pokornej duszy i ze zjednoczenia z Bogiem”.
1904: "Dla wszystkich Salezjanów, Uczniów i Rodzin w tym jubileuszowym roku ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP: zaszczepić głębokie nabożeństwo do Maryi Wspomożycielki Niepokalanej, z mocnym zamiarem unikania, ku Jej czci, nie tylko poważnych uchybień, ale także tych lekkich”.
1905: - Do Salezjanów: “Gorliwość w szerzeniu nabożeństwa do Niepokalanej Dziewicy Wspomożycielki” i jako ‘kwiatek’ na cześć Matki Bożej - braterska miłość”.
- Do uczniów i tych, którzy przebywają w naszych domach: “Zaraz po przebudzeniu i wieczorem, gdy tylko się położycie, ucałujcie medalik lub szkaplerz, odmawiając akt strzelisty: "Błogosławione niech będzie Święte i Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny Matki Boga”.
1906: “Wielka staranność o to, aby odbyć dobrą spowiedź, wzbudzając szczery żal i skruchę za swoje winy. Rano, gdy tylko się obudzicie, wypowiedzcie ten akt strzelisty:"Słodkie Serce mojego Jezusa, nie chcę Cię więcej obrażać”.
1907: “Częsta Komunia z należytym przygotowaniem i odpowiednim dziękczynieniem, nigdy nie krótsza niż kwadrans. Rano, gdy tylko się obudzicie, odmówcie akt strzelisty: "Słodkie Serce mojego Jezusa, spraw, abym kochał Cię coraz bardziej”.
1908: Do wszystkich: “Praktykujcie cnotę pokory, fundament naszej doskonałości, odmawiając wezwanie: "Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serce moje na wzór serca Twego'”.
- Do salezjanów: “Odnosząc się z szacunkiem do Czcigodnego Księdza Bosko, zaleca: studium i praktyka systemu prewencyjnego, tak przez niego wpajanego”.
1909: „Synu mój, zachowaj czas, a czas cię zatrzyma". Akt strzelisty: "Jezus w moim umyśle, Jezus na moich ustach, Jezus w moim sercu”.
- Pod adresem salezjanów dodaje:„Aby uchwycić postęp ze wszystkich stron”.
1910: - Do Salezjanów: “Doskonałość w posłuszeństwie, wspaniałomyślność wobec Najświętszego Serca Pana Jezusa, pracując i cierpiąc chętnie dla Niego”.
- Do młodzieży: “Bądźcie miłosierni dla siebie, unikajcie szemrania i złych rozmów”.
Źródło ANS
W dniu 8 grudnia 2023 r. odbyło się spotkanie online pod hasłem “Razem z Maryją” dla salezjanów współpracowników z całego świata, w którym także uczestniczyło wielu innych członków Rodziny Salezjańskiej.
Inicjatywa “Razem z Maryją” to propozycja Rady Światowej, która zachęciła do ułożenia modlitwy do Maryi Wspomożycielki, która mogłaby towarzyszyć Stowarzyszeniu w ciągu trzech lat przygotowania do obchodów 150. rocznicy jego istnienia. Wskazano przy tym datę 8 grudnia jako dzień spotkania w jednym “kręgu maryjnym” o wymiarze globalnym.
Na wybór tej daty złożyły się trzy powody:
Pierwszy: 182 lata temu, właśnie w dniu 8 grudnia, odmówieniem “Zdrowaś Maryjo” przez księdza Bosko i Bartłomieja Garellego zostało zapoczątkowane Oratorium.
Wszyscy członkowie Stowarzyszenia i Rodziny Salezjańskiej, na różne sposoby i w różnym czasie, doświadczyli działalności oratoryjnej. W pewnym sensie “zrodził” ich sen Księdza Bosko, jaki ten miał w 9. roku życia, i Oratorium. Dlatego Rodzina Salezjańska jest wdzięczna za to doświadczenie związane z Oratorium, postrzegane nie tylko jako miejsce fizyczne, ale także jako “kryterium” wychowawcze.
Drugi powód: 8 grudnia podkreśla obecność Maryi w Kościele, w życiu Księdza Bosko i w naszym własnym. Salezjanin współpracownik, salezjanka współpracownica, każdy członek Rodziny Salezjańskiej, który nie pozwala Maryi być obecnym w swoim życiu, nie jest autentycznym świadkiem charyzmatu salezjańskiego i nie żyje w pełni swoim powołaniem salezjańskim.
I wreszcie trzeci powód: dzień 8 grudnia jest ściśle związany ze sceną zwiastowania Maryi.
Maryja odpowiada “oto ja służebnica Pańska” na wezwanie Pana i pozostanie wierna temu wyborowi. Te słowa są ściśle związane z tymi wypowiedzianymi w czasie złożenia przyrzeczeń przez tych, którzy stają się nowymi członkami Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników. Odnowienie tych przyrzeczeń w dniu 8 grudnia stanowiło wyraz dalszej wierności przyrzeczeniom złożonym na Chrzcie świętym, realizowanym w świecie w stylu salezjańskim.
W spotkaniu wzięło udział wiele osób z różnych części świata, nie bacząc na różnice czasowe.
“Było to piękne doświadczenie braterskiej komunii, przeżywane w atmosferze solidarności w ramach przygotowania do czekających nas obchodów. Zachęcamy do włączenia się w te inicjatywy, które Światowa Rada Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników proponuje na tej drodze przygotowania do obchodów jubileuszu 150-lecia, który odbędzie się w 2026 r.: - powiedział Antonio Boccia, światowy koordynator Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników.
To wydarzenie jest wciąż dostępne w serwisie YouTube.
Źródło ANS
– Inicjatorem tradycji dotyczącej “Wiązanki” w Rodzinie Salezjańskiej był oczywiście Ksiądz Bosko. Już wtedy ta zawierała przesłanie o charakterze pedagogicznym i wychowawczym, a Ksiądz Bosko powracał do jej treści także w ciągu roku, czyniąc to przy różnych okazjach w czasie spotkań z chłopcami. Podobnie wtedy, jak i dzisiaj, Wiązanka towarzyszyła całemu programowi działalności duszpasterskiej Zgromadzenia.
Jednocześnie zauważamy tu pewne różnice. Zwłaszcza we wczesnych latach nie tyle były to przesłania w postaci Wiązanki, co pewne myśli, które kierował do poszczególnych rozmówców. Niektóre z nich były bardzo osobiste, inne odnosiły się do poszczególnych grup (salezjanie, klerycy, uczniowie, rzemieślnicy, oratorianie...). I, w przeciwieństwie do dzisiejszych czasów, bywało, że tego rodzaju przesłania kierował Ksiądz Bosko w ramach pewnego cyklu, przez kilka wieczorów.
Jak podaje ks. Santo Russo w swojej książce “La Strenna di Don Bosco”, znajdziemy wśród tych jego przesłań pewne, które nawiązuje do jego snów (1863-64-68-77), jak to ma miejsce w przypadku snu z 1862 r. czy tych zapowiadających śmierć różnych młodych ludzi czy innych osób (1859-60-62-68-77), co przedstawił nie jako coś przerażającego, ale jako niezbędny etap radosnego spotkania z Ojcem.
W tych przesłaniach Księdza Bosko daje się odczuć jego ojcostwo wobec ludzi młodych. Te uczulają na ulotność ziemskiego czasu w perspektywie ostatecznego celu życia wiecznego, a także odnoszą się do użytecznych narzędzi życia wiary (spowiedź, komunia, pobożność maryjna, modlitwa).
Chociaż biografie podają, że Ksiądz Bosko skierował tego rodzaju wiązankę już w 1849 roku, pierwszą udokumentowaną jest ta z 1858 roku, chociaż z tego roku zachowało się tylko kilka osobistych “wiązanek” pod adresem osób duchownych, kapłanów. Gdy chodzi o późniejsze lata, nie zawsze jest możliwe prześledzenie tego toku “wiązanek”; niektóre podane wiadomości są nawet wątpliwe. Jednakże w przypadku aż 23 lat istnieje pewność, że te przesłania zostały podyktowane lub napisane osobiście przez niego.
Poniżej podajemy te przesłania-wiązanki Księdza Bosko, z pewnymi odniesieniami, ze szczególnym uwzględnieniem tych skierowanych do wszystkich:
1859: “Dobra spowiedź, szczere otwarcie swojego serca przed spowiednikiem...”. (Przepowiednia dotycząca śmierci Michała Magone Michele).
1860: “Z mojej strony, jako podarek (wł. strenna) daję wam całego siebie; może to być małostkowe, ale kiedy daję wam wszystko, oznacza to, że nie rezerwuję niczego dla siebie”.
1861: “Częsta i szczera spowiedź, częsta i pobożna Komunia”.
1862: “Podejmijcie wielki wysiłek, aby dobrze i pobożnie uczestniczyć we Mszy Świętej”. (Następnie były dary-strenne od Matki Bożej dla każdego młodego człowieka w Oratorium, dla każdego specjalna karteczka).
1863: Sen o słoniu i Dziewicy Maryi. “Venite ad me omnes; uciekajcie się do Niej, w każdym niebezpieczeństwie wzywajcie Maryję, a zapewniam was, że zostaniecie wysłuchani”.
1864: “Na początku tego nowego roku, o co muszę was zapytać? Co wam obiecać i co wam doradzić? To są trzy rzeczy. Jeśli chodzi o prośbę, mogę was prosić tylko o to, co stanowi program tego domu i jest napisane w moim pokoju: ‘Da mihi animas, caetera tolle’: Proszę tylko o wasze dusze, pragnę tylko waszego duchowego dobra. Obiecuję wam i daję wam wszystko, co mam. Dla was studiuję, dla was pracuję, dla was żyję i dla was jestem gotów nawet oddać życie. Co wam poradzić? Słuchajcie mnie uważnie (mówi o dużym dwubiegunowym globusie zawieszonym na dwóch kolumnach) ... Globus przedstawia świat. Dwie kolumny to: Najświętsza Maryja Panna i Najświętszy Sakrament. To one naprawdę wspierają świat...”.
1865: Do wszystkich salezjanów: “Zbawić wiele dusz, a wśród nich własną duszę”. Do uczniów: "Et erit fides in temporibus suis: divitiae salutis, sapientia et scientia: timor Domini ipse est thesaurus eius" (I będzie wiara w swoich czasach: bogactwo zbawienia, mądrość i wiedza: bojaźń Pańska jest jej skarbem).
1866 (niepewne pochodzenie): Sen: powódź - młyn - tratwa... Obietnica Maryi: “Jeśli będziecie moimi oddanymi dziećmi, będę dla was litościwą matką”.
1867: Do uczniów: “Noście medalik Najświętszej Maryi Panny na szyi przez cały czas i wzywajcie tę Matkę Miłosierdzia kilka razy dziennie jakimś żarliwym wezwaniem”.
1868: “Częsta i pobożna spowiedź i komunia jest wielkim środkiem zbawienia naszych dusz”.
1869: Do wychowanków Oratorium (ustnie): “Co się tyczy Księdza Bosko… ten troszcząc się o dobro dusz innych, nie zapomina o własnej” (Następują potem inne dary-przesłania pod adresem różnych członków Oratorium, a także takowe kieruje w listach do domów w Mirabello i Lanzo).
1872: “Dobry przykład i posłuszeństwo”.
1873: “Dla wszystkich więc przykładem do naśladowania, przewodnikiem do wybrania i obrońcą niech będzie święty Alojzy; dla wszystkich przyjacielem, któremu należy oddać cześć - Jezus w Najświętszym Sakramencie, a matką, którą należy wzywać niech będzie Maryja Wspomożycielka”.
1875: W liście do ks. Bonettiego można także spotkać tego rodzaju przesłanie-wiązankę. “Do młodych: częsta komunia. Do wszystkich: dokładność w wypełnianiu obowiązków”.
1876: “Jedna rzecz do zrobienia i dwójka przyjaciół. Ci dwaj przyjaciele to dobry przykład i Jezus w Najświętszym Sakramencie. To, co trzeba zrobić, to pielęgnować te drogie przyjaźnie”.
1877: “Zawsze musimy być gotowi, aby niezależnie od tego, kiedy nadejdzie śmierć, zawsze zastała nas przygotowanych” (Przepowiednia śmierci).
1878: W liście do ks. Rua, napisanym z Rzymu 27 grudnia 1877 r.: “Mamy koniec roku, a ja jestem, co stwierdzam z bólem, tak daleko od naszych drogich synów. Pozdrów ich wszystkich ode mnie i to im zaleć na nowy rok: 1. Zwalczajcie nawyk palenia i szemrania; 2. Dokładnie wypełniajcie obowiązki waszego stanu, zaczynając od ks. Rua, a kończąc na Giulio [pomocniku]; 3. Przystępujcie do komunii i módlcie się dużo za domy dopiero co otwarte i te, które są otwierane na misjach, gdzie Bóg przygotował dla nas obfite żniwo”.
1879: Poleca księdzu Rua, aby przekazał w jego imieniu wszystkim prezent-wiązankę od niego na nowy rok: “Jedność”.
1880: Do wszystkich bez wyjątku: “Dajcie dobry przykład słowem i czynem; trzymajcie się z daleka od nawyków nawet obojętnych w odniesieniu do rzeczy, które nie są konieczne”.
1883: Wiązanka w formie okólnika skierowanego do poszczególnych dyrektorów i jedna myśl skierowana zwłaszcza do ks. Lemoyne. “Do wszystkich młodych: “Częsta spowiedź i Komunia święta”.
1884: Do uczniów: "Nie kradnijcie ani rzeczy innych, ani czasu, ani niewinności, ani duszy verbis et operibus”. Do salezjanów: “Pierwszą miłością jest ta okazywana własnej duszy”.
1886: “Modlitwa... Przystępowanie do Komunii Świętej: posłuszeństwo”.
1888: Biskupowi Cagliero w grudniu 1887 r. przekazał w ramach Wiązanki następujące zalecenie: “Nabożeństwo do Maryi i częsta Komunia Święta”.
Źródło ANS