List s. Chiary Cazzuola, Przełożonej Generalnej Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki, z okazji Jubileuszu 150-lecia powstania Zgromadzenia oraz specjalne przesłanie do Rodziny Salezjańskiej.
Dziękując Bogu od świtu aż po zmierzch
Wielką radością jest przeżywanie w komunii 150. rocznicy założenia naszego Zgromadzenia w dniu 5 sierpnia. Wspólnie będziemy świętować tę rocznicę w duchu Magnificat. Z każdej wspólnoty świata, od świtu aż po zmierzch, popłynie hymn uwielbienia i dziękczynienia Bogu za cuda, jakich dokonał w historii naszych wspólnot wychowawczych i w życiu każdej Córki Maryi Wspomożycielki.
W tym dniu każda z nas odnowi przymierze miłości z Panem i wyrazi głęboką wdzięczność za pełne i obfite życie dziewcząt i chłopców.
Jako Zgromadzenie przygotowywałyśmy się do tej uroczystości poprzez „trzylecie uwielbienia, dziękczynienia, odnowionej pasji wychowawczej i powołaniowej. Towarzyszyła nam Maria Dominika Mazzarello jako ta, która nakreśliła kobiece oblicze charyzmatu wychowawczego Księdza Bosko, przeżywając go w sposób twórczy i odważny w Mornese i Nizza Monferrato wraz z pierwszymi wspólnotami, z młodzieżą, świeckimi kobietami i mężczyznami.
W czasie przygotowań prowadziły nas słowa Matki Mazzarello: Naprawdę dziękujmy Panu, który daje nam tak wiele łask; Tobie je powierzam; Odwagi! Idźmy naprzód z sercem wielkim i wspaniałomyślnym.
Nieustannie słyszymy echo obchodów Jubileuszu, przeżywanych na pięciu kontynentach z różnorodnością kolorów i kultur, które ubogacają nasze Zgromadzenie. W świętowanie zaangażowane są wspólnoty wychowawcze, parafie i społeczności lokalne. Obchody 150-lecia stały się wszędzie dobrą okazją do ożywienia powołaniowego i lepszego pokazania charyzmatu w dzisiejszym świecie.
Naszymi myślami obejmujemy szczególnie Inspektorie, które pomimo trudności związanych z pandemią, wojnami i cierpieniem znalazły kreatywne sposoby podkreślania i świętowania tej rocznicy. To sprawiło, że stałyśmy się bardziej świadome, wdzięczne za piękno naszego powołania i za komunię, która jednoczy nas wokół tego samego charyzmatu.
Przywołam niektóre z wydarzeń jubileuszowych, które przeżywałyśmy w ostatnim czasie jako Rada Generalna:
3 czerwca w Bazylice św. Jana na Lateranie w Rzymie wraz z Siostrami Misjonarkami Komboniankami, które tak jak my obchodzą 150. rocznicę powstania, dziękowałyśmy Panu Bogu za cuda, których dokonał przez oba Zgromadzenia.
14 czerwca w prestiżowej sali “Protomoteca” na Kapitolu odbył się panel promowany przez Papieski Wydział Nauk o Wychowaniu „Auxilium” na temat Kobiece perspektywy dla Rzymu jako miasta, które edukuje.
Wirtualne pielgrzymki do miejsc naszych początków pozwoliły wielu Córkom Maryi Wspomożycielki oraz świeckim z Rodziny Salezjańskiej pogłębić duchowe i charyzmatyczne bogactwo Matki Mazzarello i pierwszych wspólnot z Mornese i Nizza Monferrato.
W duchu pielgrzymki razem z Siostrami z Rady Generalnej i ludem Bożym zgromadzonym w Bazylice Maryi Wspomożycielki przeżyłyśmy Jej uroczystość, powierzając Maryi pokapitulną drogę Zgromadzenia.
Całe Zgromadzenie było obecne także w innych momentach, które przeżywałyśmy w ostatnich miesiącach, szczególnie podczas rekolekcji w Kolegium w Mornese. Ten czas łaski pozwolił nam na nowo przeżyć świeżość początków naszego charyzmatu, głębię mornezyjskiego ducha i klimat, który ożywiał naszą pierwszą wspólnotę.
Podczas Eucharystii na zakończenie rekolekcji, w Kościele parafialnym w Mornese, ponowiłyśmy nasze zobowiązanie do wierności wezwaniu Pana, obejmując wszystkie Córki Maryi Wspomożycielki na świecie. Matka złożyła na ołtarzu formułę Profesji napisaną przez wiele rąk, wyraz jedności w różnorodności, po jej jednogłośnym odczytaniu przed ołtarzem każda z nas złożyła na niej swój podpis.
We wspólnotach, które odwiedzałyśmy w tym czasie, doświadczyłyśmy klimatu siostrzanego, prostego i radosnego; podobnie podczas spotkania w Turynie z Przełożonym Generalnym ks. Ángelem Fernándezem Artime i jego Radą. Razem odwiedziliśmy „Muzeum – Dom Księdza Bosko”, mogliśmy dzięki temu „powrócić” do ducha Valdocco, wsłuchać się w serce Księdza Bosko i poczuć Jego ojcowską obecność, która wciąż do nas przemawia i dodaje nam odwagi.
Następnie, z odnowioną energią charyzmatyczną, kontynuowałyśmy pracę plenum, dając pierwszeństwo pogłębieniu i refleksji, zgodnie z liniami, które wytyczyła nam XXIV Kapituła Generalna. «Ku nowemu stylowi formacji», «Synodalność misyjna» i «Nawrócenie ekologiczne» były tematami, które pogłębiałyśmy, ćwicząc się w stylu synodalnym w czasie tworzenia Programacji sześciolecia. Znaczące było doświadczenie współpracy z siostrami z sektorów w czasie dwóch dni warsztatowych poświęconych uchwale Kapituły. Zamierzamy kontynuować ten proces, chcąc konkretnie odpowiedzieć na to, co powierzyła nam XXIV Kapituła Generalna.
Odwagi dodają nam słowa Papieża Franciszka, który zachęca nas, byśmy «były wspólnotami misyjnymi, wychodzącymi, skierowanymi do głoszenia Ewangelii na peryferiach, z pasją pierwszych Córek Maryi Wspomożycielki» (Spotkanie z Kapitulnymi, 22 października 2021 r.).
Dziękujemy Ojcu Świętemu za szacunek i uznanie, jakie nieustannie okazuje wobec naszego Zgromadzenia, i które niedawno potwierdził mianowaniem naszej najdroższej matki Yvonne Reungoat na członka Dykasterii ds. Biskupów. Matce Yvonne pragniemy ponownie złożyć życzenia, które są również naszą modlitwą: „Niech Maryja nadal prowadzi i towarzyszy Matce, tak jak to czyniła u początków naszego Zgromadzenia 150 lat temu” (Słowa życzenia od Matki Chiary Cazzuoli do Matki Yvonne Reungoat).
Wszystkie jesteśmy świadome, że obchody tego Jubileuszu kierują nas z nadzieją na przyszłość i zobowiązują każdą z nas do wyrażania charyzmatu z odnowioną kreatywnością.
Od 25 do 30 września 2022 r. będziemy przeżywać uprzywilejowany czas pogłębiania i „studiowania” na nowo naszego charyzmatu dzięki Międzynarodowej Konferencji organizowanej przez Papieski Wydział Nauk o Wychowaniu „Auxilium” pod hasłem: Wkład FMA w edukację (1872-2022). Ścieżki, wyzwania i perspektywy. Wśród wielu elementów, które czynią to wydarzenie wyjątkowym, przeżyjemy wieczór artystyczny „Mondo vision salesiano„, którego motywem przewodnim będzie „I CARE – Wychowanie jest sprawą serca”; dzięki nowym technologiom wielu młodych ludzi z całego świata będzie mogło kreatywnie wyrazić swoje doświadczenie systemu prewencyjnego.
Dzięki tym i innymi wydarzeniom, już zaplanowanym, będziemy kontynuować obchody 150-lecia. Na pamiątkę tego roku Dom Generalny otrzyma nowy, szczególny znak mornezyjskiej gościnności: w ogrodzie zostanie umieszczona statua Matki Mazzarello, przedstawiająca ją siedzącą, gotową do rozmowy w sposób prosty i rodzinny z tymi, którzy zechcą usiąść obok niej.
Dokładamy wszelkich starań, aby obchody Jubileuszu były znakiem odnowy, odrodzenia, obudziły świeżość powołaniową i misyjną w każdej Córce Maryi Wspomożycielki i we wspólnotach wychowawczych. Pragniemy przeżyć nowy czas misyjny, w którym wszystkie, razem ze świeckimi i młodymi, możemy odkryć na nowo silne wezwanie: «Ja jestem misją na tym świecie» , odnawiając naszą odpowiedź powołaniową, aby zrealizować marzenie Boga o każdej / każdym z nas.
Niech powierzenie, które otrzymała Matka Mazzarello: Tobie je powierzam, stanie się jeszcze silniejszym, wyrażonym życiem w naszych wspólnotach: Troszczę się o ciebie, przejawiającym się w codziennym braterstwie, w bezwarunkowym dzieleniu się sobą, jako wyraz macierzyńskich rysów oblicza Boga.
Byłoby pięknie, gdyby się pomnożyły doświadczenia wspólnot otwartych na młodych ludzi, chętnie dzielących się z nimi codziennością, darem wiary i powołania w stylu mornezyjskim.
Niech Maryja, pierwsza wierząca, która przyjęła w pełni Życie i dała je z całkowitą dyspozycyjnością, podtrzymuje naszą radosną wierność Przymierzu miłości, które Bóg ustanowił z każdą z nas. Życzmy sobie, abyśmy były razem z Nią kobietami szczęśliwymi, zakochanymi w Jezusie, pełnymi pasji dla misji, całkowicie oddanymi Bogu dla zbawienia ludzi młodych.
W komunii modlitwy.
Castelgandolfo, 24 lipca 2022 r.
Matka i Siostry z Rady Generalnej
Źródło: cmw.waw.pl
10 lipca 2022 roku odeszła do wieczności w wieku 86 lat Irena Pielat z Centrum Lokalnego SSW w Czerwińsku nad Wisłą. Pani Irena urodziła się 6 września 1936 w Warszawie. Prawie całe swoje życie zamieszkiwała na terenie w parafii Zwiastowania NMP w Czerwińsku. Była bardzo otwarta i dyspozycyjna we wszelkich inicjatywach, które pojawiały się przez dziesiątki lat w parafii i Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia.
Do Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników wstąpiła 27 stycznia 1985 roku, kiedy to razem z grupą kilkudziesięciu osób złożyła przyrzeczenia. Salezjańską współpracę z Bogiem realizowała na różnych polach aktywności. Należała do Parafialnego Koła Żywego Różańca i Koła Przyjaciół Radia Maryja. Bardzo gorliwie posługiwała w przyjmowaniu pielgrzymów zmierzających przez Czerwińsk na Jasna Górę.
Kochała Eucharystię i Matkę Boża Czerwińską. Miała swoje ulubione modlitwy i wiersze, którymi ubogacała innych. Jej subtelna pogoda ducha udzielała się wszystkim, z którymi rozmawiała.
Wierzymy, że po śmierci nasze życie zmienia się, ale się nie kończy, dlatego bardzo ufamy, że skromniutka fizycznie, ale wielka sercem salezjanka współpracownica z Czerwińska nad Wisłą Irena Pielat cieszy się radością nieba.
Salezjanie Współpracownicy z Czerwińska nad Wisłą
(ANS – Rzym) – “Auxilium Christianorum”, “Wspomożycielka Chrześcijan” – to tytuł wzięty z Litanii Loretańskiej i dziedzictwo Kościoła powszechnego. Jednocześnie tytuł ten ma szczególne znaczenie dla Rodziny Salezjańskiej, zważywszy na wielkie nabożeństwo, jakie Ksiądz Bosko żywił do Maryi pod tym właśnie wezwaniem.
Wezwanie “Auxilium christianorum, ora pro nobis” pojawia się po raz pierwszy w wersji Litanii Loretańskiej z 1576 r., zatwierdzonej przez papieża Klemensa VIII w 1601 r. Inwokacja ta została dodana przez papieża Piusa V po zwycięstwie Ligi Świętej nad Osmanami pod Lepanto 7 października 1571 r. Papież ustanowił z okazji tego chwalebnego zwycięstwa święto Różańca świętego, ale to wdzięczne wezwanie, skierowane do niebiańskiej Opiekunki jako “Auxilium Christianorum” nie wydaje się być wprowadzone bezpośrednio przez papieża, ale należy je przypisać, jak później mówiono, zwycięskim weteranom, którzy wracając z bitwy przechodzili przez Loreto, aby podziękować Matce Bożej. Zaś sztandar floty został przekazany do kościoła dedykowanego Maryi w Gaecie, gdzie jest nadal przechowywany.
Ten wyraz radości ludu chrześcijańskiego został utrwalony w tym wezwaniu; senat wenecki kazał napisać pod wielkim obrazem upamiętniającym bitwę pod Lepanto w Pałacu Dożów: “Ani siła, ani broń, ani wodzowie nie poprowadzili nas do zwycięstwa, lecz Maryja Różańcowa”. I tak obok dawnych tytułów “Pocieszycielka strapionych” i “Ucieczka grzeszników” dodano dla ludu i Kościoła wezwanie: “Wspomożycielka chrześcijan”.
Święto Maryi, Wspomożycielki Wiernych, zostało ustanowione przez papieża Piusa VII 15 września 1815 roku i ustalone na dzień 24 maja na pamiątkę jego triumfalnego powrotu do Rzymu (24 maja 1814 r.) po uwięzieniu przez Napoleona w Fontainebleau. Pierwotnie święto było ograniczone do Kościoła rzymskiego, ale wkrótce rozprzestrzeniło się na diecezje toskańskie (1816), a potem objęło cały Kościół powszechny.
Chociaż kult ten trwał przez następne stulecia, miał swoje wzloty i upadki, aż do czasu, gdy w XIX wieku odrodził go Ksiądz Bosko. Wielki wychowawca i założyciel z Turynu od początku oddał swoją pracę kapłańską i założycielską pod opiekę i pomoc Maryi Wspomożycielki, do której zwracał się w każdej potrzebie, zwłaszcza wtedy, gdy sprawy długo nie znajdowały rozwiązania i pojawiały się duże trudności. Ten wielki kapłan, apostoł młodzieży, w ciągu zaledwie trzech lat, w 1868 r., wzniósł bazylikę Maryi Wspomożycielki na Valdocco w Turynie; pod Jej macierzyńską opieką oddał całe swoje dzieło, dziś rozsiane po całym świecie. Tak oto “Maryja Wspomożycielka” stała się “Madonną Księdza Bosko”, nierozerwalnie związaną z wielką Rodziną Salezjańską, która dała Kościołowi zastępy świętych, błogosławionych, czcigodnych sług Bożych i sług Bożych; te wszystkie dzieci, które powierzyły się pomocy najsłodszej i najpotężniejszej z matek.
Całe kontynenty i kraje czczą i mają Maryję Wspomożycielkę za Patronkę: katolicka Australia – od 1844 r., Chiny – od 1924 r., Argentyna – od 1949 r., Polska – od pierwszych dziesięcioleci XIX w.; szeroko rozpowszechnione i starożytne jest nabożeństwo do Niej w różnych krajach Europy Wschodniej.
W pięknej turyńskiej bazylice Jej poświęconej znajduje się majestatyczny obraz, namalowany na zlecenie samego założyciela, przedstawiający Maryję Wspomożycielkę, z Dzieciątkiem na ręku, w otoczeniu Apostołów i Ewangelistów. Wymowa tego obrazu jest bardzo oczywista: tak jak Maryja była obecna wraz z apostołami w Jerozolimie na początku działalności Kościoła, tak też nadal jest obecna, aby chronić Kościół i prowadzić go przez wieki historii.
Dnia 10.05.2022 r. odeszła do Domu Ojca Pani Helena Wysocka – najstarsza (96 lat) Salezjanka Współpracownica z Centrum Lokalnego SSW w Płocku. Śp. Helena do Stowarzyszenia Salezjanów Współpracowników i Salezjanek Współpracownic wstąpiła 11.06.1978 roku. Była aktywną i ofiarną Salezjanką Współpracownicą. Zawsze bardzo chętnie angażowała się w zadania i prace, które służyły dzieciom, młodzieży oraz naszej Świątyni - Stanisławówce. Odznaczała się pogodą ducha oraz wielką życzliwością szczególnie wobec osób chorych i cierpiących, służąc im pomocą, wsparciem finansowym i dobrym słowem. Mimo podeszłego wieku i różnych własnych dolegliwości fizycznych zawsze z zainteresowaniem potrafiła słuchać innych. Charakteryzowała ją wielka powściągliwość w wypowiadaniu osądów wobec otaczających ją ludzi i zdarzeń. Pokornie dziś prosimy Maryję Wspomożycielkę Wiernych oraz Świętego Jana Bosko, aby byli Jej Orędownikami u Pana Boga.Uroczystości pogrzebowe odbędą się 13.05.2022 roku o godz. 14.00, w kościele pw. św. Józefa Rzemieślnika w Płocku, ul. Górna 1.
Wieczny odpoczynek racz Jej dać Panie…
Salezjanie Współpracownicy z Płocka